دین و اندیشه
شرح نشانه های حتمی
اتفاقات حتمی و احتمالی دوران پیش از ظهور چیست ؟
پاسخ کوتاه:
مصداق یا قطعی بودن وقوع نشانه ها در منابع معتبر مشهور نیست. پنج نشانه قبل از ظهور قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف را از موضوعات نشانه های حتمی برشمرده اند:
۱. صیحه اسمانی ۲.خروج یمانی ۳. خسف در زمین بیداء ۴. خروج سفیانی ۵. قتل نفس زکیه.
در بین نشانه های ظهور نشانه هایی مشهور به حتمی بودن شده اند . اگر چه هیچ تطبیقی از مصادیق یا قطعی بودن وقوع آنها در منابع معتبر مشهور نیست . حتمی یعنی “محتوم من الله” است، یعنی از طرف خدا حتمی است اما طبق آیه قرآن، اینگونه نیست وقتی امری از طرف خدا، حتمی شد، دیگر دست خدا بسته باشد (همانطور که یهودیان تصور میکردند) بلکه دست خدا، باز است. بنابراین امکان بداء و تغییر در آن نیز هست . دستان خدواند باز است. (یَداهُ مَبْسُوطَتان) از امام صادق علیه السلام نقل است پنج نشانه را حتمی دانسته اند:
1. صیحه(ندای) آسمانی؛
2.خروج(قیام) یمانی؛
3. خسف در زمین بیداء؛
4. خروج سفیانی؛
5. قتل نفس زکیه؛ (1)؛
ــــــ
توضیح این نشانه ها:
1ـ ندای آسمانی:
منظور صدایی است که در شب و روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان از آسمان شنیده می شود و همه دنیا و هر کس به زبان خود آن را می شنود. امام صادق علیه السلام فرمود:«ندا دهنده ای از آسمان به قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف و نام پدرش آواز می دهد.» (2)؛
2_ قیام یمانی:
یمانی سرداری نیک نهاد و درست کار و طرف دار امام مهدی ارواحنا فداه است. از «صنعای» سرزمین یمن پیش از ظهور قیام می نماید. با تباهی ها می ستیزد. امام باقرعلیه السلام فرمود: «در میان بیرق هایی که پیش از قیام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بلند می شود، پرچمی هدایت کننده تر از پرچم یمانی وجود ندارد، آن پرچم هدایت است. چون شما را به سوی صاحب تان دعوت می کند.» یمانی، هم زمان با سفیانی قیام می کند.
3 ـ خسف زمین بیداء:
خسف یعنی فرو رفتن در زمین و بیداء نام بیابانی میان مکه و مدینه و به معنای نابودی است. وقتی لشکر سفیانی پس از فتح مدینه از آن جا خارج می شوند و به سوی مکه حرکت می کنند، همه در بیابان بیداء به زمین فرو رفته، به طور معجزه آسا دفن می شوند.
4 ـ خروج سفیانی:
سفیانی نام مردی جنایت کار است که از شام قیام می کند و لشکرهایی برای کشتن شیعیان به مدینه و کوفه می فرستد و خودش هم به سمت بیت المقدس حرکت می کند؛ امام صادق علیه السلام فرمود: «اگر سفیانی را ببینی، پلیدترین مردم را دیده ای»؛ (3)؛
5 ـ قتل نفس زکیه:
نفس زکیه یعنی انسان پاک و بی گناه؛ یکی از نشانه های حتمی، کشته شدن فردی بی گناه از سادات در مسجد الحرام (بین رکن و مقام) است. امام صادق علیه السلام فرمود: «بین قیام قائم آل محمد عجل الله تعالی فرجه الشریف و کشته شدن نفس زکیه، تنها پانزده شب فاصله دارد». (4)؛
1. صیحه(ندای) آسمانی؛
2.خروج(قیام) یمانی؛
3. خسف در زمین بیداء؛
4. خروج سفیانی؛
5. قتل نفس زکیه؛ (1)؛
ــــــ
توضیح این نشانه ها:
1ـ ندای آسمانی:
منظور صدایی است که در شب و روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان از آسمان شنیده می شود و همه دنیا و هر کس به زبان خود آن را می شنود. امام صادق علیه السلام فرمود:«ندا دهنده ای از آسمان به قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف و نام پدرش آواز می دهد.» (2)؛
2_ قیام یمانی:
یمانی سرداری نیک نهاد و درست کار و طرف دار امام مهدی ارواحنا فداه است. از «صنعای» سرزمین یمن پیش از ظهور قیام می نماید. با تباهی ها می ستیزد. امام باقرعلیه السلام فرمود: «در میان بیرق هایی که پیش از قیام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بلند می شود، پرچمی هدایت کننده تر از پرچم یمانی وجود ندارد، آن پرچم هدایت است. چون شما را به سوی صاحب تان دعوت می کند.» یمانی، هم زمان با سفیانی قیام می کند.
3 ـ خسف زمین بیداء:
خسف یعنی فرو رفتن در زمین و بیداء نام بیابانی میان مکه و مدینه و به معنای نابودی است. وقتی لشکر سفیانی پس از فتح مدینه از آن جا خارج می شوند و به سوی مکه حرکت می کنند، همه در بیابان بیداء به زمین فرو رفته، به طور معجزه آسا دفن می شوند.
4 ـ خروج سفیانی:
سفیانی نام مردی جنایت کار است که از شام قیام می کند و لشکرهایی برای کشتن شیعیان به مدینه و کوفه می فرستد و خودش هم به سمت بیت المقدس حرکت می کند؛ امام صادق علیه السلام فرمود: «اگر سفیانی را ببینی، پلیدترین مردم را دیده ای»؛ (3)؛
5 ـ قتل نفس زکیه:
نفس زکیه یعنی انسان پاک و بی گناه؛ یکی از نشانه های حتمی، کشته شدن فردی بی گناه از سادات در مسجد الحرام (بین رکن و مقام) است. امام صادق علیه السلام فرمود: «بین قیام قائم آل محمد عجل الله تعالی فرجه الشریف و کشته شدن نفس زکیه، تنها پانزده شب فاصله دارد». (4)؛
ـــــــــــــــــــــ
پی نوشت ها:
(1). مهدی پور، پژوهشی پیرامون علائم حتمی ظهور، ص 21-22.
(2). همان، ص 187.
(3). همان، ج 2، ص 557.
(4). کمال الدین، ج 2 ، ص 554.
شرح نشانه های حتمی