گناه و محرومیت از کمال
سلام و درود خدمت شما
اقا بنده سوالم این است در مورد گناه کردن.
اما زاویه دید ما در مورد گناه فقط فردی باشه و عمومی و اجتماع رو فاکتور بگیریم
و اما سوال این است که من هر چقدر دلم میخاد گناه میکنم گناهی که فقط ضربه به خودم بزنه امادبرای من سوال است که این ضرر که من به خودم میزنم چرا خدا تازه هم ما رو از خودش دور میکنه ؟؟تصور من این هست که مثلا دو نفر دارند دزدی می کنند من کاری به اونها ندارم ای رابطه مثل سوال من هست که من گناه میکنم مربوط به خودم هست حالا چرا خدا تازه محروم میکنه منو و از خودش دور می کنه ؟؟؟
دوست گرامی. تمام عبادات برای این است که انسان رابطه اش را با خدا اصلاح نماید و او را از خودش راضی و خشنود سازد و به گونه ای زندگی و عمل نماید که خدا او را دوست داشته باشد. این حالت زمینه می شود برای اینکه خداوند به بنده خالص و خوب خود کمالات خویش را عطا نماید.
هدف زندگی کسب کمال است ولی تا انسان رابطه اش با خدا خوب و اصلاح شده نباشد، این اتفاق نخواهد افتاد. با توجه به این فرایندی که عرض شد، گناه که مخالفت و عصیانگری در برابر خداست، چه فردی باشد و چه اجتماعی، رابطه انسان با خدا را به کلی تخریب می کند و راه کمال را سد می نماید و انسان را از مسیر سعادت خارج می سازد. پس باید توجه شود که ما در یک فرایند دقیق تربیتی هستیم و این امور همه با هم مربوط هستند وقتی کسی گناه می کند به طور طبیعی و قهری از خدا که منبع خوبی ها و کمالات است دور می شود و از مسیر کمال و سعادت خارج می گردد.
لذا خدا کسی را از خودش دور و محروم نمی کند و این خود ما هستیم که با گناه از خدا دور می شویم و از رحمت و کمالات الهی محروم می گردیم. موفق باشید.
گناه و محرومیت از کمال