زمان قبل از خلقت

پاسخ کوتاه:
از دیرباز فلاسفه برای شکافتن این مبحث از طبیعیات مدد می جستند و در حال حاضر نیز بدون استمداد از یافته های علم فیزیک امکان بحث جدی در این زمینه وجود ندارد از نظریه های جدید فیزیکی، میزان معرفت ما به طبیعت زمان تا حدودی روشن میگردد به نظر می رسد پدیده هایی مانند: خواب دیدن یا یادآوری رویدادهای گذشته و نیز درک گونه گونی و تغییرات ظاهری جهان اطراف، از آغاز خلقت آدمی همزاد وی بوده است، این ادعا گزافه نخواهد بود که: پرسش از زمان و مسائل پیرامون آن، به عنوان موضوعاتی که بلافاصله از تحلیل این پدیده ها رخ می نمایند، از ابتدای پیدایش اندیشه بشر، در تفکر وی جای گرفته است نزد فیلسوفان طبیعت زمان و مسائل مربوط به آن همواره در شمار مسائل اساسی فلسفه است در خدا قبل و بعد وجود ندارد، بلکه حال ابدی وجود دارد.

مساله چیستی زمان از زیباترین و درعین حال بغرنج ترین مسائل فلسفی به شمار می رود. از دیرباز فلاسفه برای شکافتن این مبحث از طبیعیات مدد می جستند و در حال حاضر نیز بدون استمداد از یافته های علم فیزیک امکان بحث جدی در این زمینه وجود ندارد. از نظریه های جدید فیزیکی، میزان معرفت ما به طبیعت زمان تا حدودی روشن میگردد. به نظر می رسد پدیده هایی مانند: خواب دیدن یا یادآوری رویدادهای گذشته و نیز درک گونه گونی و تغییرات ظاهری جهان اطراف، از آغاز خلقت آدمی همزاد وی بوده است، این ادعا گزافه نخواهد بود که: پرسش از زمان و مسائل پیرامون آن، به عنوان موضوعاتی که بلافاصله از تحلیل این پدیده ها رخ می نمایند، از ابتدای پیدایش اندیشه بشر، در تفکر وی جای گرفته است. اگر تفکر فلسفی را کوششی ناب برای پی بردن به حقایق جهان آفرینش بدانیم، بی گمان تفکر در باب زمان از اصیل ترین انواع تفکر فلسفی خواهد بود. جای بسی شگفتی است که پرسشی این چنین کهن و دیرینه، اکنون نیز مانند یک سؤال بدیع و تازه در اذهان مردم جلوه گری می کند. فلاسفه اسلامی ضمن رد دلائل منکرین وجود زمان، همگی در وجود خارجی زمان اتفاق نظر دارند .نزد فیلسوفان طبیعت زمان و مسائل مربوط به آن همواره در شمار مسائل اساسی فلسفه است. آیا می توانیم وجود فاقد زمان را درک کنیم یا این که تنها می توانیم وجود را در زمان حس کنیم؟ بر اساس باورهای یهودی – مسیحی (باب اول سفر پیدایش) اعتقاد داشت که جهان در زمان معین و در گذشته ای نه چندان دور – حدود پنج هزار سال قبل از میلاد مسیح – آفریده شده است و به این ترتیب به حدوث زمانی عالم قائل بود.آگوستین در کتاب یازدهم اعترافات از قول معترضی سؤال می کند: خداوند قبل از آفرینش جهان چه می کرد؟ جهان چرا زودتر آفریده نشد؟ و پاسخ می دهد که «زیرا زودتری وجود نداشت. زمان هنگامی آفریده شد که جهان آفریده شد. خدا قدیم است، یعنی مستقل از زمان است. در خدا قبل و بعد وجود ندارد، بلکه حال ابدی وجود دارد. سرمدیت الهی از اضافه زمان بری است. سراسر زمان نزد او حال است. او سابق بر آفرینش زمان نبوده است، زیرا این مستلزم آن خواهد بود که خدا داخل در زمان باشد; حال آن که او همواره از سیر زمان بیرون است. (1) بنابراین زمان یک خاصیت هستی است که خداوند آفریده است و پیش از خلق عالم وجود نداشته است. به عبارت دیگر مفهوم «زمان پیش از پیدایش جهان » بی معنا است و هر گونه پرسشی که شامل این مفهوم باشد فاقد معنا خواهد بود. 1 ) راسل، برتراند، تاریخ فلسفه غرب، ترجمه نجف دریابندری، نشر پرواز، 1365، ج 1، ص 500.