حدیث ۸۰۷۰ کنزالعمال

هر چند بهتر بود متن عربی حدیث جهت بررسی ارسال شود اما به نظر می رسد اشاره سوال به روایت زیر باشد:
«پیامبر صلی الله علیه و آله : اَتـَرعوونَ عَنْ ذِکْرِ الْفاجِرِ حَتّى یَعْرِفَهُ النّاسُ؟! فَاذْکُرُوا الْفاجِرَ بِما فیهِیَحْذَرْهُ النّاسُ؛» (1)
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود : آیا از بردن نام بدکار، براى این که مردم او را بشناسند، خوددارى مى کنید؟ بدکار را بااعمال و کردارش معرفى کنید، تا مردم از او برحذر باشند.
در بررسی این روایت باید گفت به لحاظ سندی این حدیث در منابع معتبر حدیثی شیعی نقل نگردیده و در مصادر اهل سنت وارد شده که در همین مصادر اهل سنت نیز به ضعف آن اشاره شده است.(2)
به لحاظ مدلولی و محتوایی هم بر فرض پذیرفتن صحت این روایت، به قرینه سایر روایات مراد این نیست که ما گناه هر کسی را بازگو کنیم، بلکه می توان برای این حدیث دو تفسیر بیان کرد:
– این که بگوییم مراد این حدیث آن است که هر کس علناً و آشکارا گناه انجام می دهد، و از این که کسی این را بفهمد، ناراحت نمی شود، غیبت این شخص جائز است.
– شاید مقصود حدیث این باشد که اگر شخص گناهکاری با فریب کاری مردم را به سوی گناه می کشد، وظیفه ما این است که گناه او را بیان کنیم تا کسی فریب او را نخورد.
و این مطلب از مسلّمات دین مبین اسلام است که اگر کسی مخفیانه گناهی را انجام داده است و ما از طریقی آن را بفهمیم، هرگز نباید آن را بازگو کنیم و آبرویش را ببریم.
پی نوشت:
(1) نز العمال فى سنن الأقوال و الأفعال، متقی هندی، حدیث 8070.
(2) المعجم الأوسط، ج4، ص339.