حرمت و مجازات غیبت

سرمایه بزرگ انسان در زندگى، حیثیت و آبرو و شخصیت او است، و هر چیز آن را به خطر بیندازد، مانند آن است که جان او را به خطر انداخته باشد، چون موجب ترور شخصیت او می شود ، و گاه ترور شخصیت از ترور شخص، مهم تر محسوب مى شود، و اینجا است که گاه گناه آن از قتل نفس، نیز سنگین تر است.الف ) فلسفه هاى تحریم غیبت 1 . برباد رفتن حیثیت و آبرو
سرمایه بزرگی (حیثیت و آبرو و شخصیت ) که انسان در طول عمر خود تمام سعی و تلاش خود را برای حفظ آن می گذارد ، با غیبت بر باد می رود، و حرمت اشخاص در هم می شکند، و حیثیت آنها را لکه دار می سازد، و این مطلبى است که اسلام آن را با اهمیت بسیار تلقى مى کند.
2 . ایجاد تفرقه در اجتماع
نکته دیگر این که، «غیبت»، «بد بینى» مى آفریند، پیوندهاى اجتماعى را سست مى کند، سرمایه اعتماد را از بین مى برد، و پایه هاى تعاون و همکارى را متزلزل مى سازد.
مى دانیم اسلام براى وحدت و یکپارچگى جامعه اسلامى، و انسجام و استحکام آن، اهمیت فوق العاده اى قائل است، هر چیز این وحدت را تحکیم کند، مورد علاقه اسلاماست، و هر چیز آن را تضعیف نماید، منفور است، و غیبت یکى از عوامل مهم تضعیف است.
3 . ایجاد کینه و عداوت
«غیبت» بذر کینه و عداوت را در دل ها مى پاشد، و گاه سرچشمه نزاع هاى خونین و قتل و کشتار مى گردد.
بنابراین با توجه به مطالب بالا دلیل حرام بودن غیبت کاملا روشن و آشکار می شود . گاهی تبعات عمل غیبت را میتوان اصلاح نموده و رفع اثر سوء آن را نمود .
روایات زیر در مورد مجازات غیبت توجه نمایید:«غیبت کننده باید در روز قیامت جریمه غیبت هایش را بپردازد; پرونده آنها مطالعه مى شود، اگر غیبت شونده گناهانى دارد، آن را به پرونده غیبت کننده منتقل مى کنند و اگر گناهى ندارد، ثواب هاى موجود در پرونده غیبت کننده را به پرونده غیبت شونده منتقل مى کنند.( المحجّة البیضاء، جلد 5، صفحه 125)»در مورد غیبت مسلما برای غیبت کننده گناه نوشته می شود ولی انتقال حسنه او به فرد غیبت شونده و در صورت نداشتن حسنه انتقال گناهان غیبت کننده به غیبت شونده در موارد خاصی است و در همه موارد نیست و عمومیت ندارد تا بتوان آن را به همه موارد غیبت سرایت داد) . یعنی نمی توان گفت که چه گناهانی از غیبت کننده به پرونده ی غیبت شونده منتقل می شود.)
چون غیبت، بردن آبروی مردم است و بردن آبرو تاوان سنگینی در روز قیامت دارد . امام صادق (ع) فرموده‌اند که «کعبه خیلی عزیز است ولی آبروی مومن از آن هم عزیزتر است.» بنابراین باید از زبان خود به طور اساسی مراقبت کرد؛ اگر فرد غیبت‌ کننده روزه‌دار باشد آثار و برکات روزه‌اش از بین می‌رود و تا 40 روز هم نماز و روزه‌اش قبول نمی‌شود و همچنین فرد ساکت شنونده غیبت نیز در گناه غیبت‌کننده و به همان میزان شریک است.
روز قیامت هنگامى که نامه اعمال را مى دهند، بعضى از انسان ها به نامه اعمال خود نگاه مى کنند، با کمال تعجّب مى بینند، قسمتى از کارهاى خیرى که انجام داده اند، در نامه عملش ثبت نشده است و از سوى دیگر، برخى گناهانى که انجام نداده، در پرونده اش ثبت شده است; فریاد مى زند: این نامه عمل من نیست، اشتباهى رخ داده است! خطاب مى آید که اشتباهى رخ نداده و این پرونده، نامه عمل خود توست و آنچه مى بینى مجازات غیبت هایى است که مرتکب شده اى!( میزان الحکمة، باب 3133، حدیث 15197)