تقسیم بالسویه رنج میان انسان ها

با توجه به طرح افزایش جمعیت، می توانید به درمانگاه های بهداری و یا رویان مراجعه و از آنها کمک و راهنمایی بخواهید.
به طور کلی باید این مسأله را بسیار فراتر از این ببینید: گناه آدمی که بچه دارد و نمی تواند وسایل مناسب برایش تهیه کند چست؟ گناه کسی که پول دارد اما بچه ای سرطانی دارد که درمانپذیر نیست؟ گناه کسی که اصلا امکان ازدواج ندارد؟ کسی که خواستگار مناسب ندارد؟ کسی که بیماری صعب العلاج دارد؟ کسی که پول دارد، بچه سالم هم دارد اما این بچه ناخلف است. و …همه ما به نوعی مشکلاتی داریم و همه این مشکلات گاهی هم پول نیست و به شرایط جامعه برمی گردد.
حقیقت این است که رنج و بلا میان مردم به طور مساوی تقسیم شده است. در تحف العقول عن آل الرسول صلی ال، ج 2، ص 214 آمده است:
امیرالمؤمنین (علیه السلام)
اَلْمَصَائِبُ بِالسَّوِیَّةِ مَقْسُومَةٌ بَیْنَ اَلْبَرِیَّةِ لاَ تَیْأَسْ لِذَنْبِکَ وَ بَابُ اَلتَّوْبَةِ مَفْتُوحٌ اَلرُّشْدُ فِی خِلاَفِ اَلشَّهْوَةِ تَارِیخُ اَلْمُنَى اَلْمَوْتُ اَلنَّظَرُ إِلَى اَلْبَخِیلِ یُقْسِی اَلْقَلْبَ اَلنَّظَرُ إِلَى اَلْأَحْمَقِ یُسْخِنُ اَلْعَیْنَ اَلسَّخَاءُ فِطْنَةٌ وَ اَللُّؤْمُ تَغَافُلٌ.
رنج و بلا میان مردم به طور مساوی تقسیم شده است. تا راه توبه باز است برای بخشودگی گناهت نومید مشو. راه رستگاری در مخالفت با شهوت است. سرانجام آرزوها مرگ است. نگاه به بخیل انسان را سنگدل می کند. نگاه به احمق دیده را تیره و تار می سازد. بخشندگی، هوشمندی است. فرومایگی، غفلت زدگی است.
فرقی نمی کند ما کجا باشیم، مهم این است که هر جا باشیم آسمان یکرنگ است و باید دنیای خودمان را با دست های خودمان بسازیم.