امام مهدی علیه السلام و اعمال ما

مقصود از دیدن امام علیه السلام علم و آگاهی به اعمال ماست به همان صورت که اگر کسی ناظر کار شما بود بر اعمال شما آگاه می شد کسی هم که اطلاع کافی بر اعمال داشته باشد می گویند کار ما را می بیند.
علم غیب در اصل فقط از آن خداست ؛ و تنها خداست که از اعمال پنهان بندگانش آگاه است ؛ لذا خداوند متعال به پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: « قُلْ لا أَقُولُ لَکُمْ عِنْدی خَزائِنُ اللَّهِ وَ لا أَعْلَمُ الْغَیْبَ وَ لا أَقُولُ لَکُمْ إِنِّی مَلَکٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ ما یُوحى إِلَیَّ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الْأَعْمى وَ الْبَصیرُ أَ فَلا تَتَفَکَّرُونَ »(الأنعام / 50) (بگو: «من نمى گویم خزاین خدا نزد من است؛ و من، از غیب آگاه نیستم! و به شما نمى گویم من فرشته ام؛ تنها از آنچه به من وحى مى شود پیروى مى کنم.» بگو: «آیا نابینا و بینا مساویند؟! پس آیا تفکر نمی کنید.)
علم غیب اصالتاً فقط از آن خداست ؛ و کسی جز خدا به پنهانیهای عالم آگاه نیست ؛ انبیاء و ائمه هدی علیهم السلام به اذن و اراده خدا از امور غیبی آگاهند؛ یعنی علم غیب آنها استقلالی نیست بلکه به اذن و اراده خداست ؛ خداوند متعال می فرماید: « عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى غَیْبِهِ أَحَداً ــ إِلاَّ مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً » (جنّ/26 و 27 ) (داناى غیب اوست و هیچ کس را بر اسرار غیبش آگاه نمى سازد، مگر رسولانى که آنان را برگزیده و مراقبینى از پیش رو و پشت سر براى آنها قرار مى دهد. )
و با توجه به روایات اهل بیت علیهم السلام مراد از مومنین در آیه (التوبة / 105) ائمه اطهار علیهم السلام هستند ؛ اما این که خدا به انبیاء و ائمه علیهم السلام اجازه مشاهده اعمال مردم را می دهد به این علت است که این بزرگواران با چشم الهی نظاره می کنند و دیدن آنها عین دیدن خداست ؛ اینها مظهر اسماء خدا و خلیفه خدا هستند ؛ لذا آنها با چشم الهی اعمال بندگان را نظاره می کنند نه اینکه با این چشم بشری نظاره گر باشند .
« أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام یَقُولُ : أَنَا عَیْنُ اللَّهِ وَ أَنَا جَنْبُ اللَّهِ وَ أَنَا یَدُ اللَّهِ وَ أَنَا بَابُ اللَّه » بحار الأنوار؛ ج 24 ؛ص194 )
یعنی : منم چشم خدا و منم جنب الله و منم دست خدا و منم باب الله. )
« عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ إِنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ـ عَلَیْهِ السَّلَامُ ـ قَالَ : أَنَا عِلْمُ اللَّهِ وَ أَنَا قَلْبُ اللَّهِ الْوَاعِی وَ لِسَانُ اللَّهِ النَّاطِقُ وَ عَیْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ وَ أَنَا جَنْبُ اللَّهِ وَ أَنَا یَدُ اللَّهِ » (بحار الأنوار؛ ج24 ؛ ص198)
یعنی امام صادق علیه السلام فرمود : همانا امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: منم علم خدا و منم آن قلب الهی که جا دار است ؛ و منم زبان گویای خدا و چشم بینای خدا و منم جنب الله و منم دست خدا.)بنا بر این معصومین علیهم السلام نیز به اذن و اراده خدا عالم به امورند . زیرا:
1 ) امام زمان عجل الله تعالی فرجه در زمان امامت خود واسطه فیض الهی و رابط خلق و خالق است و تمام عنایات و الطاف الهی به جهان به وساطت و برکت وجود آن حضرت جاری می شود و لازمه این که به بهترین وجهی این وساطت تحقق پذیرد و در شرایط لازم فیوضات مقتضی به بندگان برسد این است که آن حضرت ارواحنا فداه از افعال بندگان با خبر باشند؛ زیرا نظرآن حضرت به اعمال عباد نظر رحیمانه و مفید به حال مومنین است .
2 ) میزان ستاریت پروردگار نسبت به هر کس به تناسب لیاقت شایستگی و درجات قرب او درپیشگاه خداوند است . از این رو خداوند برای کافر ستاریتی قرار نداده و نسبت به مومنین به تناسب درجات ایمانی ستاریتش متفاوت است . بنابراین چه بسا برخی از اعمال مومنان مقرب را خداوند از نظر معصومین علیهم السلام نیز بخواهد مخفی بدارد .