محل سکونت مالکیه و حنابله

مالکیه: منسوب به مالک بن انس، وی در سال 93 هجری در مدینه به دنیا آمد و در سال 179 هجری در همین شهر چشم از جهان فرو بست[ تاریخ الاسلام، ج 11، ص 318.]. تکیه بر سنت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و تا حدود زیادی پرهیز از رأی و قیاس از ویژگی‌های فقه اوست[ حلیه الاولیاء، ج 6، ص 324 – 326.]. او هم چنین مدتی از محضر امام صادق(علیه السلام) بهره گرفت و پیوسته آن حضرت را به کثرت عبادت می‌ستود[ امالی صدوق، ص 134؛ الخصال، ج 1، ص 167.]. مذهب او در شمال آفریقا، قطر، بحرین و کویت طرفدارنی دارد[ الاعلام؛ زرکلى، ج 2، ص 126؛ تاریخ التشریع الاسلامى، ج 2، ص 99 به بعد.]. مذهب مالک پیش از ظهور مذهب شافعى، بر حجاز ، مصر و سرزمین‌هاى آفریقایى اطراف آن ، اندلس و سودان غلبه داشت و در بغداد هم حضور چشمگیرى داشت تا آن که پس از سال 400 ه . ق . رو به افول نهاده، با ظهور مذهب شافعى در مصر، مذهب مالکى در آن به جایگاه دوم تنزل یافت اما موقعیت خود در شرق آفریقا را از دست نداد. امروزه مذهب مالکى در قسمت‌هاى شمالى آفریقا، الجزایر، تونس، در قسمت‌هاى کوهستانى مصر، سودان، کویت، قطر، بحرین غلبه دارد و در فلسطین و عربستان هم به ویژه منطقه احساء به صورت محدودتر ادامه حیات مى‌دهد.
حنابله: منسوب به احمد بن حنبل، وی در سال 165 هجری به دنیا آمد و در سال 241هجری در گذشت[ تاریخ فقه و فقها، ابوالقاسم گرجی، ص 84.].
وی نیز مانند استادش محمد بن ادریس شافعی کوشید تا با الهام از دو مذهبِ حنفی و مالکی راه میانه‌ای را بگشاید ولی رفته رفته مذهب چهارمی را با گرایشی متمایز و مبتنی بر التزام شدید به نص قرآن و حدیث پایه گذاری کرد[ خاستگاههای اختلاف در فقه مذاهب، مصطفی ابراهیم زلمی، ترجمه حسین صابری ص45 به بعد.].
در میان مذاهب اهل‌سنت، مذهب حنبلی کمترین طرفدار را دارد. اکنون مذهب رایج و رسمی عربستان حنبلی است و در برخی از شهرهای عراق و شام نیز پیروانی دارد[ عبدالفتاح کبّاره، التشریع الاسلامی، نشأته و مصادره و تاریخه، ص172.].
تعداد کمی از حنبلیان نیز در قطر، بحرین و افغانستان هستند[ عبدالمجید محمود مطلوب، المدخل الیالفقه الاسلامی، ص138.].