اسرائیل یا بنی اسرائیل

اسرائیل لغتی است عبرانی که در تورات آمده و نام دیگر حضرت یعقوب نبی (ع) نیز می باشد, در برخی روایات «اسر» به معنای بنده و «ایل و یا ئیل» به معنا خداوند دانسته شده که معنای اسرائیل عبدالله خواهد بود. در نقلی دیگر نیز «اسر» به معنای قوت و قدرت و ئیل به معنای الله دانسته شده . بنابراین معنای آن قوه الله و یا قدرة الله خواهد بود. در دائره المعارف کتاب مقدس این واژه به معنای کسی که بر خداوند پیروز گشت معنی شده! و این نام گذاری براساس مطلبی است که در تورات تحریف شده فعلی موجود است که حضرت یعقوب در کشتی با خداوند غلبه می کند. (دائره المعارف کتاب مقدس) . پس اسرائیل همان حضرت یعقوب –ع- و بنی اسرائیل فرزندان ایشان می باشند بنی اسرائیل قومی لجوج و سرکش بوده اند که انبیای الهی را آزار و اذیت می کردند و بسیاری از پیامبران را به شهادت رساندند و علمای آنها بدعتهای فراوانی در دین خدا ایجاد کردند و بسیاری از مطالب کتاب آسمانی را به نفع خود تغییر داده و یا به غلط تفسیر کردند، البته اخلاق عمومی و قومی آنها چنین بوده و مسلما افراد صالح و بندگان مطیع خداوند نیز در بین آنها کم نبوده اند . جنایت اسرائیل علیه فلسطینیان و دیگر مسلمانان توسط صهیونیست ها است که در واقع حزبی سیاسی و بی دین هستند و خود را یهودی می دانند اما چنین نیست که همه یهودیان صهیونیست و جانی باشند و عده زیادی از خود یهودیان با جنایات اسرائیل مخالفند و آن را محکوم می کنند. تا اینجا روشن شد که رژیم صهیونیستی اسرائیل غیر از بنی اسرائیل هستند هرچند خود را منتسب به آنان می دانند ولی باید گفت آنان گروهی از یهودیان تند رو و بی دینی هستند که مانند گروههای سرکش بنی اسرائیل تنها به فساد و ظلم و ستم علاقه دارند. برای توضیح بیشتر و کسب اطلاعات کاملتر به بررسی اسرائیل و هدف از به وجود آمدن آن می پردازیم: بررسى ماهیت اسرائیل: اسرائیل نقشه شومى است که توسط قدرت هاى بزرگ انگلیس و آمریکا در قطب جهان اسلام و براى تأمین منافع فرهنگى، سیاسى و اقتصادى خویش به وجود آورده اند. اسرائیل تنها محدود به تشکیل دولت اسرائیل در کشورفلسطین نمى شود، بلکه شعار اصلى پارلمان اسرائیل «از نیل تا فرات است» اسرائیل توسعه طلبى خود را در جنگ هاى 1948 و 1967 و 1973 نشان داده است و در سال 1947 با توافق قدرت هاى بزرگ به رسمیت شناخته شده در سال 1948 رسماً اقدام به تشکیل دولت در فلسطین نمود. ابعاد خطر اسرائیل شامل تمام جهان اسلام مى شود و بى دلیل نیست که در حساس ترین منطقه این نقشه اجرا شده منطقه اى که داراى اهمیت ژئوپلوتیکى و نقطه اتصال سه قاره آفریقا، اروپا و آسیا مى باشد و همچنان که مشاهده مى نمایید قدرت هاى بزرگ بیشترین حمایت هاى سیاسى، اقتصادى، نظامى و… را از اسرائیل به عمل مى آورند آیا آمریکا و انگلیس دلشان براى یک عقیده گروه اندکى سوخته است که اسرائیل را به پیشرفته ترین سلاح ها مجهز مى نمایند. مسلماً با اندکى تأمل به راحتى مى توان دریافت که مسأله عقیده و مذهب مطرح نیست بلکه مسأله توطئه و دشمنى غرب با جهان اسلام مى باشد. در ادامه به توضیح بیشتر موضوع می پردازیم :از منظر تاریخی و آموزه های وحیانی، پیرامون ادیان الهی همواره با صلح و آرامش در کنار یکدیگر به زندگی مشغول بوده اند، کشور فلسطین نیز تا قبل از شکل گیری صهونیسم بین الملل شاهد زندگی مسالمت آمیز مسلمانان، یهودیان و مسیحیان بود، اما از زمانی که صهونیسم با پشتوانه استعمارگران در صدد غصب یکی از مهم ترین مراکز دینی و استراتژیک کشورهای اسلامی برآمد و با تجاوز وحشیانه خود به قتل، غارت و اخراج مسلمانان از خانه و کشورشان پرداخت، مسلمانان به دفاع از حقوق مسلم خویش ایستادگی در مقابل متجاوزان پرداختند. توضیح اینکه فلسطین به لحاظ تاریخى، سرزمین اعراب فلسطین است. قبایل عرب کنعانى، بیش از هفت هزار سال قبل از میلاد، از منطقه مجاور (شبه جزیره العرب) به این سرزمین آمده و در آن سکنى گزیدند. پیش از آنکه قبایل دریاى مدیترانه (Palest) به این منطقه بیایند و با کنعانى ها هم زیستى کنند و نام «فلسطینى» بر اهالى آن غالب گردد، قبایل عربى – نظیر یبوسى ها و فینیقى ها در این سرزمین مى زیسته اند. حضور یهود در فلسطین : حضرت ابراهیم علیه السلام حوالى 1900 سال ق.م به همراه برادرزاده اش (لوط) از عراق هجرت کرد ودر فلسطین رحل اقامت گزید و مردمان این سامان را به توحید فراخواند. پس ازآن عبرانى ها (یهودیان راستین)، در قالب عشایر دامپرور و در جست وجوى آب وغذا، به این منطقه آمده و در میان مردمان این دیار – که از روى نوع دوستى ومهمان نوازى آنها را پذیرفته بودند اقامت گزیدند. اما وقتى تعدادشان فزونى یافت، شروع به درگیرى با میزبان کرده، کوشیدند بر پاره اى از مناطق و اماکن مقدس چیره شوند. اوج اقتدار یهود در دوران حکومت حضرت سلیمان بود که بخش هاى وسیعى از سرزمین هاى آباد آن روز را تصرف خود داشتند. اما خلق و خوى متکبّرانه یهودیان و اختلافى که بین آنان پیش آمد، آنها را از هم متفرق کرد و باعث شد حکومت آنان، چند سالى بیش دوام نیاورد و پس از مرگ سلیمان، به دست بخت النصر بابلى از میان برود. در این زمان بیشتر آنها به اسیرى گرفته شدند؛ گرچه بعدها جمعى از آنان به وسیله کوروش به فلسطین بازگردانیده شدند. در تورات از نبردهاى بسیارى که فلسطینى ها در رویارویى با یهودیان غاصب داشته اند، سخن به میان رفته است. در مقطعى دیگر رومیان با پذیرش مسیحیت، با یهودیان درگیر شده، شمار کثیرى از آنها را کشتند. بدین سان حضور یهودیان پایان یافت و آنان در گوشه و کنار جهان پراکنده شدند. بعد از بعثت پیامبر و گذشت ده سال از آن، پروردگار یکتا، پیامبر خود را شبانه به معراج برد و در راه ابتدا به مسجد الاقصى در فلسطین برد و از آنجا به آسمان عروج داد. علاوه بر اینکه قدس نخستین قبله گاه مسلمانان بود. در سال 16ه.ق مسلمانان فلسطین را فتح کردند و اغلب مردم این دیار اسلام آورده و در فتوحات اسلامى در شام، مصر و مغرب شرکت جستند. اصالت عربى و فتوحات مسلمانان، اثر به سزایى در سازگارى مردم این دیار با اسلام داشت. در زمان فتح قدس، هیچ یهودى اى در شهر وجود نداشت؛ چرا که به وسیله مسیحیان از ورود به آن منع شده بودند و از سویى آنان با مسلمانان شرط کرده بودند که از ورود آنها (یهودیان) به قدس جلوگیرى کنند. بدین ترتیب مسجدالاقصى، سومین حرم شریف گشت و فلسطین، به استثناى دوره اشغال به وسیله صلیبى هاى قرون وسطى (1099 م.) – که سرانجام به دست صلاح الدین ایوبى(1187 م.) آزاد شد پیوسته بخشى از خلافت اسلامى بود. فلسطین و قدس دگر بار و به دنبال اشغال فرانسوى ها، به رهبرى ناپلئون – که توانسته بود براى مدتى کوتاه چند شهر فلسطینى را به اشغال درآورد به آغوش مسلمانان بازگشت. احمد پاشا الجزار، فرمانده شهر عکا و نیروهاى [فلسطینى ] تحت امر او، توانستند در سال 1799 م. ناپلئون را شکست داده و او را وادار به فرار کنند. ناپلئون در زمان خروج از فلسطین، این جمله را بر زبان راند: آرزوهایم (برپایى امپراتورى در این منطقه عربى) را پاى دیوارهاى عکا به خاک سپردم! گفتنى است ناپلئون از یهودیان جهان و بقایاى آنها در فلسطین خواسته بود، در کنارش بجنگند و در مقابل برایشان دولتى در فلسطین دایر کند که حامى منافع فرانسه در منطقه باشد. صهیونیسم و فلسطین : از آنجایى که بریتانیا، قصد سیطره و چنگ اندازى بر منطقه عربى اطراف کانال سوئز را داشت، مصر را اشغال و یهودیان را ترغیب کرد تا ادعاى بى اساس خود را مبنى بر داشتن حق بازگشت، به کوه کذایى «صهیون» در قدس و برپایى دولت در فلسطین، مجدداً مطرح کنند؛ دولتى که حامى منافع بریتانیا در منطقه بوده و از کمک هاى همه جانبه این کشور برخوردار باشد. بریتانیا در همین زمینه، مشوق تئودور هرتسل (خبرنگار یهودى تبار اتریشى) در امر دعوت از یهودیان جهان، براى تأسیس دولت صهیونیستى در فلسطین بود و عملاً نخستین کنگره صهیونیستى در شهر پازل سوئیس (1897م.) با حضور صدها تن از شخصیت هاى یهودى سراسر جهان برگزار شد. در این اجلاس شرکت کنندگان موافقت کردند براى بازگرداندن یهودیان جهان به فلسطین و برپایى دولت صهیونیستى، علیه ملت و صاحبان راستین آن، تلاش کنند و در همین راستا مؤسسات مالى چندى، براى تحقق این هدف شوم دایر کردند. هرتسل هم به نوبه خود کوشید سلطان عثمانى (عبدالحمید دوم)، در مقابل پرداخت چند میلیون سکه طلا، با تسلیم فلسطین به یهودیان موافقت کند. سلطان عبدالحمید این پیشنهاد را رد کرد و تأکید نمود که سرزمین فلسطین، متعلق به مسلمانان بوده و حتى با پول همه یهودیان آن را نخواهد فروخت. بدین جهت یهودیان وى را در سال 1908 م. سرنگون ساختند. هرتسل که از این نیرنگ طرفى نبسته بود، راهى آلمان، ایتالیا و روسیه شد تا آنها، یهودیان را در اشغال فلسطین یارى رساند! امّا آنها از این کار سر باز زدند؛ زیرا فلسطین سرزمینى است که مردم خودش را داشته و تحت حاکمیت امپراتورى عثمانى بود. او که دست خالى از این کشورها بازگشته بود، به مشوق اصلى و مروّج ایده صهیونیستى (بریتانیا) روى آورد و این کشور تعهد داد از طرح تشکیل رژیم صهیونیستى حمایت کند. به دنبال شروع جنگ اول جهانى، بریتانیا در سال 1917 م. با موافقت فرانسه، آمریکا و دیگر کشورهاى غربى، بیانیه اى را صادر کرد و به وسیله بالفور (وزیر خارجه وقت این کشور) به روچیلد (سرمایه دار یهودى) قول داد: وطن قومى براى یهودیان در فلسطین ایجاد کند. این وعده به «بیانیه بالفور» موسوم شد. در سال 1918م. (هم زمان با شکست ترکیه و اشغال فلسطین به وسیله بریتانیا)، کشورهاى یادشده تلاش کردند زمینه برپایى دولت یهودى را در فلسطین مهیا سازند. در همین رابطه جامعه ملل با قیمومیت بریتانیا بر فلسطین، به منظور برپایى دولت یهودى در آن موافقت کرد. بریتانیا نیز نماینده اى یهودى تبار (هربرت صاموئیل) را در سال 1920 م. به فلسطین گسیل داشت تا مقدمات کوچ یهودیان سراسر جهان را به آنجا فراهم آورد. بریتانیاى استعمارگر به موازات این اقدام، به تجهیز و آموزش نظامى یهودیان پرداخت و زمین هاى وسیعى را در اختیار آنان قرار داد تا شهرک هایى را احداث کنند. ایستادگى فلسطینیان : فلسطینیان از همان ابتدا در برابر قیمومیت بریتانیا و باندهاى صهیونیستى، پایدارى و مقاومت کردند و براى دفاع از زمین و پاسدارى از مقدسات، گروه هاى جهادى تشکیل داده، تظاهرات و اعتصاب هاى عمومى به راه انداختند. قیام هاى 1920، 1923 و 1929 (معروف به انقلاب براق) از آن جمله است. انگلیسى ها قیام هاى فلسطینیان را سرکوب و هزاران تن را کشتند یا به زندان انداختند تااز این رهگذر، خدمتى به باندهاى صهیونیستى انجام داده باشند. شیخ عزالدین قسام با تشکیل گروه هاى اسلامى – جهادى، به نبرد با انگلیسى ها و صهیونیست ها پرداخت و سرانجام در سال 1935 م. به شهادت رسید. در پى شهادت وى، فلسطین به رهبرى حاج امین حسینى (مفتى اعظم قدس)، یکپارچه قیام شد و حسن سلامه، عبدالرحیم الحاج محمد و عبدالرحیم مسعود و … از شاگردان قسام، عملیات متعددى را بر ضد ارتش انگلیس و صهیونیست ها انجام دادند؛ به طورى که بریتانیا براى سرکوب انقلاب مردم فلسطین، ژنرال مونت کورى جنایتکار را فراخواند. نامبرده در سرکوب مردم مبارز فلسطین، نهایت قساوت را به کار برد؛ به گونه اى که زندان ها مملو از زندانیان، خانه ها ویران، زمین هاى بسیارى مصادره و معیشت مردم بسیار سخت گردید. قیام هاى مردم فلسطین، تداوم داشت و به موازات آن، کوچ یهودیان سراسر جهان با هدف اشغال فلسطین نیز ادامه یافت تا اینکه پس از پایان جنگ دوم جهانى (1945 م.)، بریتانیا و آمریکا توانستند در سال 1947م. از طریق سازمان ملل متحد قطعنامه تقسیم فلسطین را صادر کنند. به موجب این قطعنامه جائرانه، فلسطین بین فلسطینیان و یهودیان اشغالگر – که تعدادشان از 15% جمعیت ساکن آنجا فراتر نمى رفت و تنها 7% از سرزمین فلسطین به آنان اعطا شده بود تقسیم گردید. از آن پس هر روز ظلمها و ستمهای این قوم سرکش زیادتر شده تا جایی که اکنون بیش از 97 درصد سرزمین فلسطین را اشغال کرده اند و هر روز که می گذرد بر جنایات وحشیانه آنها بر ضد مسلمانان افزوده می شود. براى آگاهى بیشتر ر.ک: 1- سیاست و حکومت رژیم صهیونیستى، مؤسسه مطالعات فلسطینى، انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامى، 1377 2- دولت فلسطین و شهرک هاى یهودى نشین، عبد معروف، ترجمه فرزاد ممدوحى، نشر اطلاعات 3- ارتباط صهیونیستى، آلفرد. م. لیلیانتال، ترجمه: سید ابوالقاسم حسینى، نشر پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامى، 1379 براى مطالعه بیشتر ر.ک: – ریشه هاى بحران در خاورمیانه، حمید احمدى، مؤسسه کیهان، چاپ اول، بهار 1369، ص 2. – بررسى سیرتحول دولت در سرزمین فلسطین، اسدالله رضایى، نشر گنج معرفت، چاپ اول، بهار 1379، ص 26. – تاریخ ادیان و مذاهب، مبلغى آبادانى، انتشارات حرّ، چاپ دوم، 1376، ص 575 – سرگذشت فلسطین، نوشته اکرم زعیتز، ترجمه هاشمى رفسنجانى – بازیگران روند صلح خاورمیانه – نبرد براى فلسطین – تاریخ اورشلیم و تاریخ معاصر کشورهاى عربى نوشته عده اى از نویسندگان و ترجمه دکتر محمد حسین روحانى. در ادامه به معرفی برخی سایت ها که می تواند در راستای اهداف شما مفید باشد می پر دازیم. این سایت ها دارای کتاب ها ، مقالات و پایان نامه های زیاد و مفید، و جدید ترین مطالب پیرامون موضوعات مورد نیاز شما از قبیل : فلسطین ، صهیونیسم ، آرماگدون ، آخرالزمان ، و…می باشد. از این رو توصیه می شود حتما به این سایت ها مراجعه نمایید زیرا در تبیین و تعریف سیر مطالعاتی ، اولویتهای طرح، منابع مفید ، اساتید مجرب و… سرنوشت ساز خواهد بود: 1- سایت باشگاه اندیشه http://www.bashgah.net/ و همچنین سایت کانون اندیشه جوان. 2- مرکز اطلاع رسانی فلسطین http://www.palestine-persian.info/ 3- سایت موعود http://www.mouood.com/ 4- باشگاه مطالعاتی مطالعاتی و تحقیقاتی صهیونیسم http://www.rasad.ir 5- پایگاه خبری- تحلیلی دانشجویان ایران http://sharifnews.ir 6- خبرگزاری مهر http://www.mehrnews.ir 7- سایت حوزه ، و… اما برخی منابع مهم در این زمینه عبارتند از: محاکمه صهیونیسم اسرائیل، تاریخ یک ارتداد اسطوره هاى بنیانگذار سیاست اسرائیل روژه گارودی ،نیرنگ سازی صهیونیسم ، نفوذ صهیونیسم بر رسانه های خبری و سازمانهای بین المللی ، نفوذ صهیونیزم در مطبوعات ، نژادپرستی صهیونیسم ،چهره یهود در قرآن، دنیا و یهود،مسیح یهودی و فرجام جهان،سیاست و حکومت رژیم صهیونیستی، ارتباط صهیونیستی، بررسی سیر تحول دولت در سرزمین فلسطین،فلسطین از دید گاه امام خمینی(ره)، و …