برخورد با افرادی که نظام را زیر سوال میبرند
در مواقعی جمعی از رفقا در مسجد دورهم می نشینیم بحث می کنیم عده ای از افراد که درخصوص مسئولین نظام صحبت می کنند از فساد مالی و از بعضی قوانین مانند امتیازهای دانشگاهی و استخدامی به خانواده های جانبازان و شهدا و تضعیف رفاه مردم و… گله دارند و از سیاست های دولت یا نظام انتقاد می کنند و این باعث شده عده ای از نظام بدبین شده در مورد انقلاب تبلیغ منفی می کنند و ما انقلابی ها در مقابل آنها نمی توانیم جوابی بدهیم و باعث تبلیغ علیه انقلاب می شود حال آیا از نظرشرعی در چنین مواقعی سکوت جایز هست ؟
اشخاصی که با استفاده از بعضی مشکلات در جامعه نظام را زیر سوال می برند همگی یکسان نیستند. بعضی به علت مشکل یا مصیبتی که برایشان پیش آمده به جهت کم تحملی نظام را زیر سوال می برند، برخی به علت این که اغفال شده اند و اطلاعات کافی ندارند به جهت باطل دیدن حق اقدام به این کار می نمایند و برخی نیز نه عصبانی هستند و نه بی اطلاع بلکه مغرض و معاند و کینه توز هستند و در این روحیه نیز سابقه دارند به طوری که از هر فرصتی برای بدگویی استفاده می کنند.وظیفه ما در قبال هر یک از سه گروه مذکور از نظر شکلی و محتوایی مختلف می باشد پس قبل از هر چیز در این مسأله انسان باید موقعیت شناس باشد.در برخورد با گروه اول باید مدتی سکوت نمود و خود را به تغافل زد زیرا بعد از فروکش شدن خشم و عصبانیت خود آن شخص از عمل خود پشیمان می شود.
در فقه اسلامی، جملاتی که حتی در حد ارتداد است اگر از شخص در حال خشم و عصبانیت صادر گردد مورد چشم پوشی است و حکم ارتداد بر چنین شخصی بار نمی شود.
اما وظیفه ما در قبال گروه دوم، اقدام به نصیحت و اطلاع رسانی صحیح است؛ یعنی اگر احتمال تأثیر بدهیم باید به بحث منطقی و علمی با این گونه افراد بپردازیم و نکته مهم این است در مقابل هر ادعایی که می کنند مطالبه دلیل نماییم و به صرف این که فلان مسأله و شایعه درست است چون همه می گویند قانع نشویم. البته خود ما نیز باید برای تمام ادعاهای خود دلیل متقن و منطقی و قانع کننده داشته باشیم.
طبیعتا اگر اطلاعات ما در آن موضوع کم باشد یا شیوه بحث و گفتگو و مناظره را به خوبی ندانیم یا از قدرت بیان کافی برخوردار نباشیم بهتر است شخصا وارد بحث نشویم و سکوت کرده و او را به فرد دیگری که از عهده این کار بر می آید معرفی کنیم زیرا در ابتدا هم ذکر نمودیم که اگر احتمال تأثیر می دهید اقدام به بحث کنید و مسلما کسی که از نظر علمی یا بیان ضعیف است احتمال اثر عقلایی در مناظره اش نمی رود مگر این که طرف مقابل خیلی ضعیف باشد و توان ما برای قانع نمودن او کافی باشد.
اما نسبت به گروه سوم که معاند و هرزه گو هستند بهترین کار پرهیز از برخورد و گفتگو با این گونه افراد است. سخن منطقی با این گونه اشخاص اثر بخش نیست. گوش دادن به یاوه گویی های آنان نیز اعصاب انسان را خرد می کند. پس بهتر است از سخن و حرف و معاشرت با این اشخاص دوری نمود.
در هرصورت باید توجه داشت که بی تفاوتی نسبت به مسائل پیرامون خویش خصوصاً در زمینه زیر سوال بردن نظامی که با خون شهیدان بسیاری به ثمر نشسته پسندیده نیست ، و در مواردی که شخصاً از توانایی تاثیر گذاری برخوردار نیستید و طرف مقابل معاند و هرزه می باسد ، موارد را با مسئولین مربوطه در میان گذارید و از آنها بخواهید تا از راهکار های قانونی با این قبیل افراد برخورد نمایند.
برخورد با افرادی که نظام را زیر سوال میبرند