رهبری و مشکلات ایران
آیا رهبری نمی خواهند وضع مردم ایران و ایران را بهتر کنند؟؟؟ نمی خواهند مشکلات مردم را برطرف کنند؟؟؟
اینکه باید به وضعیت مردم رسیدگی شود و مشکلات اقتصادی کشور برطرف شده و در مسیر بهبود وضعیت زندگی و رفاه حرکت کنیم و با فساد در عرصه های مختلف برخورد شود , ضرورتی غیر قابل انکار است و از وظایف نظام اسلامی محسوب می گردد ، اما این انتظار که ما تمام مسئولیت را متوجه رهبری نظام کنیم یا تحقق همه این اهداف را تنها به خواست و مطالبه رهبری ممکن بدانیم , انتظار و باور صحیحی نیست زیرا اولاً؛حیطه مسئولیت ها در کشور مشخص شده و هر نهادی وظیفه و مسئولیت معینی را بر عهده دارد .نقش و جایگاه رهبری نیزدر نظام مشخص می باشد و قانون اساسى چهار وظیفه مهم را بر عهده رهبر گذاشته که عبارت است از: 1. تعیین سیاست هاى کلى نظام جمهورى اسلامى ایران پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام؛ 2. نظارت بر حسن اجراى سیاست هاى کلى نظام؛ 3. حل اختلاف و تنظیم روابط قواى سه گانه؛ 4. حل معضلات نظام که از طریق عادى قابل حل نیست از طریق مجمع تشخیص مصلحت نظام.(قانون اساسى جمهورى اسلامى ایران، اصل 110) چنانکه رهبر معظم انقلاب در این زمینه می فرماید: «رهبرى یک مدیریت است؛ البته مدیریتِ اجرائى نیست… مدیریت اجرائى، مشخص است. مدیریت اجرائى در بخش قوه مجریه ضوابط مشخصى دارد، معلوم است، مسئولین معینى دارد؛ در قوه قضائیه هم – که آن هم مدیریت اجرائى است – همین طور، هر کدام مسئولیتهائى دارند؛ قوه مقننه هم که معلوم است.رهبرى، ناظر بر اینهاست. به چه معنا؟ به این معنا که از حرکت کلى نظام مراقبت کند.در واقع رهبرى، یک مدیریت کلان ارزشى است. همین طور که اشاره کردم، گاهى اوقات فشارها، مضیقهها وضرورتها، مدیریت هاى گوناگون را به بعضى از انعطاف هاى غیر لازم یا غیر جائز وادارمی کند؛ رهبرى بایستى مراقب باشد، نگذارد چنین اتفاقى بیفتد. این مسئولیتِ بسیارسنگینى است… مسئولین در بخشهاى مختلف، مسئولیتهاى مشخصى دارند… در همهى اینهارهبرى نه می تواند دخالت کند، نه حق دارد دخالت کند، نه قادر است دخالت کند؛ اصلاًامکان ندارد. خیلى از تصمیمهاى اقتصادى ممکن است گرفته شود، رهبرى قبول هم نداشته باشد، اما دخالت نمی کند؛ مسئولینى دارد، مسئولینش باید عمل کنند. بله، آنجایى که اتخاذ یک سیاستى منتهى خواهد شد به کج شدن راه انقلاب، رهبرى مسئولیت پیدا میکند. دستگاههاى گوناگون – قوهى قضائیه، قوهى مجریه، قوهى مقننه – مثل همهى دنیا، کارهاى موظف قانونى خودشان را دارند انجام میدهند، با اختیارات کاملى که در قانون اساسى معین شده؛ اما حرکت کلان و کلى نظام اسلامى به سمت آن آرمانها باید منحرف نشود؛ اگرمنحرف شد، باید گریبان رهبرى را گرفت، او را بایستى مسئول دانست؛ او مسئول است که نگذارد.( بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با دانشگاهیان استان کرمانشاه؛ 24/7/90)ثانیاً ؛ رشد و پیشرفت کشور و اصلاح جامعه و برطرف شدن مشکلات آن ، تنها با داشتن رهبر شایسته امکان پذیر نبوده و در کنار رهبری صالح نیازمند همراهی کارگزاران حکومتی و مردم می باشد .اصلاح و بر طرف شدن مشکلات با صرف دستور و بخشنامه ایجاد نمی شود ، بلکه باید همه مسئولان کشور و مردم با همدلی و همراهی در عمل در مسیر برطرف نمودن مشکلات و پیمودن راه پیشرفت گام بردارند . خداوند متعال یکی از فلسفه بعثت انبیا را این گونه بیان می فرماید : « لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط » « ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم و با آنها کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند .»( سوره حدید ، آیه 25) در این آیه شریفه تعبیر « لیقومَ الناسُ بالقسطِ» به کار برده شده که سخن از خود جوشی مردم است . نمى فرماید: هدف این بوده که انبیاء انسانها را وادار به اقامه قسط کنند، بلکه مى گوید: هدف این بوده که مردم مجرى قسط و عدل باشند آرى مهم این است که مردم چنان ساخته شوند که خود مجرى عدالت گردند، و این راه را با پاى خویش بپویند. (مکارم شیرازی , ناصر ، تفسیر نمونه ، تهران: دار الکتب الاسلامیه ، 1374، ج23، ص 372) اگر نگاهى به آموزه هاى اسلامى داشته باشیم، عامل انسانى و وجود انسان هایى پرورش یافته، کاردان، معتقد و متعهّد به اصلاح و پیشرفت جامعه، از اهمیت ویژه اى برخوردار است و به هر میزان جامعه اى از چنین افرادى برخوردار باشد، به همان اندازه بر مشکلات فائق آمده و گام در مسیر تکامل مادى و معنوى خویش مى نهد. اهتمام ویژه انبیا و امامان(ع) به این موضوع به عنوان اولین اقدام در جهت اصلاح جامعه بهترین دلیل بر اهمیت آن است. اصلاح معضلات و مبارزه با مفاسد، نیازمند مجموعة مدیریتى سالم، متعهّد ومتخصص است و مسلماً تنها مردم اند که مى توانند با انتخاب صحیح مسئولان اجرایى و قانون گذارى کشور بسترهاى اساسى این امر را فراهم آورند. بنابر این بخش مهمی از بهبود وضعیت کشور و حل مشکلات و معضلات جامعه به حسن انتخاب و یا سوء انتخاب مردم باز می گردد به عنوان مثال اگر مردم نماینده ای را انتخاب نمایند که دغدغه نسبت به وضعیت معیشت مردم و وبهبود شرایط کشور نداشته باشد و نتواند در برابر مشکلات جامعه به قانونگذاری درست بپردازد و یا رئیس جمهوری را انتخاب نمایند که برنامه مشخصی برای ارتقای وضعیت زندگی مردم و حل مشکلات کشور نداشته باشد ، پیامد آن عدم اصلاح امور کشور خواهد بود . از این رو صرف وجود رهبری برای بهبود وضعیت کشور ، تحقق پیشرفت و برطرف نمودن مشکلات کشور کافی نبوده و در کنار آن باید عوامل و زمینه های بروز مشکلات و کاستیها برطرف گردد و افراد نیز در مسیر برطرف نمودن مشکلات گام بردارند . در غیر این صورت رهبر حتی اگر امام معصوم علیه السلام باشد ، بدون همراهی مردم قادر نخواهد بود جامعه را به پیش ببرد و مشکلات را برطرف نماید .
به عنوان نمونه در اینکه باید با همه مظاهرفساد در کشور به ویژه مفاسد اقتصادی برخورد شود , هیچ تردیدی وجود ندارد و نظام اسلامی بر اساس وظیفه ای که بر عهده دارد باید جلوی مفاسد اقتصادی و دست اندازی به اموال عمومی را بگیرد . اما این انتظار که ما تمام مسئولیت را متوجه رهبری نظام کنیم یا برطرف شدن همه مفاسد را صرفاً با دستور و برخورد ایشان ممکن بدانیم یا با صرف تغییر مسئولان کشور ، انتظار اصلاح همه کار ها را داشته باشیم یا انتظار داشته باشیم که ایشان بدون در نظر گرفتن مصالح کشور و ترتیبات و مسئولیت های مشخص شده در قانون کشور خود وارد میدان شوند و با صاحبان قدرت مقابله نمایند و … انتظار منطقی و بجایی به نظر نمی رسد زیرا اصلاح مفاسد مسأله ای نیست که با یک دستور ، توبیخ ، فرمان و بخش نامه حل بشود .برطرف شدن مفاسد در حوزه های اقتصادی ، اخلاقی ، اجتماعی و… نیازمند شناسایی ریشه ها و عوامل زمینه ساز مفاسد و برطرف نمودن آنها و برخورد با عاملان آن در سطوح و لایه های مختلف می باشد که این مسأله عزم و تلاش پیگیر مجموعه دستگاههای نظام را می طلبد از قوه مقننه گرفته که با تنظیم قوانین کارآمد ، جامع و روشن راههای فساد را ببندد تا دستگاههای اجرایی که با کنترل لازم زمینه های شکل گیری مفاسد را از بین ببرند و با آن مقابله نمایند و دستگاههای قضائیه که باید با عاملان و زمینه سازان مفاسد در کشور مبارزه نمایند . از این رو نمی توان توقع داشت که رهبری نظام به تنهایی بتوانند تمامی مفاسد را از بین ببرند .
همانگونه که ایشان فرمودند: « بحث عدالت اجتماعى باید تعقیب شود شکى در این نیست و بارها هم این را گفته ام منتها آن کسى که باید تعقیب بکند، بنده نیستم دستگاه هاى قضایى و دستگاه هاى دولتى هستند که بایستى دنبال بکنند. یک مقدار از این قضیه باید به برکت قوانین خوب حل بشود یک مقدار باید به برکت اجرا حل بشود. یک مقدار هم باید به برکت بازرسى دستگاه هاى برتر و بالاتر حل بشود یعنى، دستگاه هاى دولتى نسبت به بخش هاى زیر مجموعه خودشان» (بیانات در دیدار از دانشگاه صنعتى شریف، 1 آذر 1387)
البته اهتمام و توجه ویژه ایشان نسبت به بهبود وضعیت کشور و برخورد با مفاسد برکسی پوشیده نیست. توجه ویژه ایشان به اقتصاد مقاومتی ، جهاد اقتصادی ، تأکید بر نهضت نرم افزاری و رشد علمی و توجه به شرکت های دانش بنیان ، استفاده از امکانات ، ظرفیت ها و تولید داخلی و… گوشه ای از مطالبات ایشان از مسئولان کشور است بیانگرخواست و مطالبه ایشان از مسئولان بود و بی تردید تحقق و اجرای دقیق آن به بهبود وضعیت کشور و برطرف شدن مشکلات اقتصادی و رشد و پیشرفت کشور خواهد انجامید .
همچنین ایشان اهتمام ویژه ای نسبت به مبارزه با مفاسد اقتصادی داشته و دارند از دستور تشکیل ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی توسط سران سه قوه و فرمان هشت ماده ای گرفته تا مطالبه و پیگیری عملکرد این ستاد و روند مبارزه با مفاسد . ایشان در مورد برخورد با مفاسد اقتصادی فرمودند : « این نامه ما ( فرمان هشت ماده ای مبارزه با فساد )، مطالبه ما، مال سال 1380 است؛ تاریخش آن وقت است، اما همیشه تاریخِ روز دارد. امروز هم اگر واقعیت جامعه را بخواهید، همان مطالبه، همان حرفها، امروز از طرف ما نسبت به مسئولان قواى سه گانه وجود دارد، که باید انجام دهند. این را دست کم نباید گرفت. و بدتر از هر چیز این است که در داخل دستگاههاى مسئول، خداى نخواسته این عوامل مفسد بتوانند نفوذ کنند و آدمهایى را به رنگ خودشان دربیاورند یا همکار با خودشان کنند، که این از آن چیزهاى بسیار مهم و فاجعه آمیز است که باید با قاطعیت و قدرت با آن – از هر نوعش – روبه رو شد و با آن برخورد کرد. » ( همان ، بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در دیدار مسئولان قضائى کشور ، 5/4/87)
همچنین فرمودند: «حالا اسم فساد زیاد آورده میشود. حرف زدن راجع به فساد که فایدهای ندارد؛ با «دزد دزد» گفتن، دزد از دزدی دست برنمیدارد؛ باید رفت، وارد شد. مسئولان کشور، روزنامه که نیستند که راجع به فساد حرف میزنند. بله، روزنامه راجع به فساد ممکن است حرف بزند، من و شما که مسئول هستیم باید اقدام کنیم؛ حرف دیگر چیست؟ وارد بشوید؛ [ اگر] بلدیم اقدام کنیم، جلوی فساد را بهمعنای واقعی کلمه بگیریم.»(بیانات در دیدار جمعى از کارگران سراسر کشور بهمناسبت روز کارگر، 9/2/94)
تعلل و کوتاهی مسئولان در برخورد با مفاسد و بروز چندین باره مفاسد اقتصادی موجب شد ایشان با لحنی توبیخ آمیز به مسئولان نظام در همایش ملی ارتقای سلامت اداری و مبارزه با فساد فرمودند: « نفس اهتمام آقایان به امر مبارزه با فساد را تحسین میکنم، لکن این سمینار و امثال آن بناست چه معجزهای بکند؟ مگر وضعیت برای شما مسئولان سه قوه روشن نیست؟ با توجه به شرایط مناسب و امیدبخشی که از لحاظ همدلی و هماهنگی و همفکری بین مسئولان امر وجود دارد، چرا اقدام قاطع و اساسی انجام نمیگیرد که نتیجه را همه بطور ملموس مشاهده کنند. توقع من از آقایان محترم این است که چه با سمینار و چه بدون آن، تصمیمات قاطع و عملی بدون هرگونه ملاحظهای بگیرند و اجرا کنند. موفق باشید.» (www.isna.ir/fa/news/93091710599)
رهبری و مشکلات ایران