بیشتر بودن آثار قرآن یا دعا

قرائت قرآن و دعا سفره‌های گسترده معنوی هستند که ا باید از هر دوی آن‌ها استفاده کرده و از آثار، انوار و برکات آن‌ها بهره‌مند شد. موضوع مهم در این‌جا، توجه داشتن به تناسب حال و زمان است، زیرا حال معنوی انسان گاهی با خواندن قرآن تناسب دارد و گاهی با دعا کردن به پرواز درمی‌آید. هر زمان موسم دعا و استجابت مهیاست، دعا باید کرد و هر زمان حال بهره‌گیری از قرآن بیشتر است، باید قرآن تلاوت نمود.
به هر صورت دعا کردن و قرآن خواندن مکمل هم هستند و آثار مضاعف دارند. اما طبق ظاهر برخی روایات و در موقع ضرورت دعا ترجیح دارد.
روای می‌گوید به امام باقر (ع) عرض کردم: « فَأَیُّهُمَا أَفْضَلُ کَثْرَةُ الْقِرَاءَةِ أَوْ کَثْرَةُ الدُّعَاءِ فَقَالَ کَثْرَةُ الدُّعَاءِ أَفْضَلُ أَ مَا تَسْمَعُ لِقَوْلِ اللَّهِ تَعَالَی لِنَبِیِّهِ صلی الله علیه و آله (قُلْ ما یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُکُمْ) ؛ زیاد قرآن خواندن افضل است یا زیاد دعا کردن؟ فرمود: زیاد دعا کردن؛ آیا نشنیده‌ای که خداوند در قرآن به پیامبرش(ص) می‌فرماید : قُلْ ما یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُکُمْ ؛[ سوره فرقان، آیه 77 . ] یا محمد (ص) بگو: اگر دعای شما نباشد پروردگار من ارزشی برای شما قائل نبود.» [ وسائل الشیعة، ج 6، ص 333 ، باب 26 .]