امر به معروف و سخنرانی سیاسی

همه مراجع: با احتمال وقوع ضرر جانی یا آبرویی یا مالی برای دیگر مسلمانان، امر به معروف و نهی از منکر واجب نمی شود بلکه در بسیاری از موارد حرام است، مگر اینکه کار معروف و منکر به قدری نزد شارع مقدّس، مهمّ باشد که باید در راه آن، ضررها و دشواری‌ها را تحمّل نمود.[ توضیح المسائل مراجع، م 2791؛‌ امام، تحریر الوسیلة، امر به معروف، گفتار در شرایط وجوب، شرط چهارم، م 1 و 4؛ سیستانی، توضیح المسائل، ج1، م 2211؛ مکارم، توضیح المسائل، م 2414؛ نوری، توضیح المسائل، م 2789؛ فاضل، توضیح المسائل، م 2124 و استفتاءات، ج1، س 929؛ بهجت، جامع المسائل، امر به معروف، م 4؛ دفتر مراجع.]